Tradycja miejsca
Najpierw był tu klasztor założony w 1454 r. przez oo. Bernardynów z inspiracji wdowy po księciu mazowieckim Bolesławie III – Anny z Holszańskich, kniaziówny kijowskiej. Podczas „potopu” szwedzkiego był tu silny punkt oporu, a klasztor i kościół zostały z premedytacją spalone. Po wypędzeniu Szwedów zespół klasztorny został odbudowany i urządzony w barokowym stylu. Świeckie funkcje klasztornych budynków datuje się od pierwszych lat po rozbiorach Polski. Najpierw Prusacy przeznaczyli część klasztoru na odwach. Podczas pobytu wojsk napoleońskich klasztor służył jako szpital wojskowy, a w refektarzu urządzono wytwórnię pałaszy. Klasztor był wówczas bliski ruiny. Kolejny raz stał się miejscem publicznych wydarzeń podczas Powstania Styczniowego. Czynny udział zakonników w powstaniu stał się przyczyną likwidacji klasztoru w 1865 r. Przez pierwsze dwa lata w pomieszczeniach poklasztornych mieściło się seminarium duchowne, następnie wydzierżawiło je Towarzystwo Zachęty do Sztuk Pięknych. Od 1883 r. właścicielem zabudowań poklasztornych stało się Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, które powstało w Warszawie w 1875 r. i poszukiwało nowej, obszerniejszej siedziby.
W 1886 r. ukończono przebudowę gmachów pobernardyńskich zakupionych od Magistratu Warszawy staraniem pierwszego prezesa Ludwika hr. Krasińskiego. W tym samym roku otwarto bibliotekę Muzeum liczącą wtedy 466 dzieł w 749 tomach treści przemysłowej, technicznej, rolnej, przyrodniczej i artystycznych wzorów rzemieślniczych. Założono także stację meteorologiczną. W latach 1890-1891 w pracowni fizycznej i chemicznej prowadziła doświadczenia Maria Skłodowska (później Curie).
Schronienie w budynku Muzeum znalazły także „Stała wystawa etnograficzna” (taką nazwę Muzeum Etnograficznego dopuszczał rząd rosyjski) oraz Stacja Oceny Nasion – pierwsza w Polsce i jedna z pierwszych w Europie. W 1901 roku powstała pracownia geologiczna, a pięć lat później antropologiczna. Rok 1911 przyniósł uroczyste otwarcie (Wyższych) Kursów Przemysłowo-Rolniczych przy Muzeum. Pod tą skromną nazwą, w istocie powstała polska wyższa uczelnia rolnicza.
Po pierwszej wojnie światowej muzeum straciło nieco na znaczeniu, gdy w odradzającym się państwie można było oficjalnie organizować instytucje propagujące polską kulturę i naukę. Mimo to Muzeum rozwijało się dalej, wkrótce otwarto czteroletnią szkołę wieczorową dla monterów-elektryków, szkołę cukiernictwa – pierwszą i jedyną na ziemiach polskich oraz szkołę grafików.
Wznowiono przerwane podczas wojny kursy rysunków technicznych i kursy gorzelnictwa. Wśród wielu powstających instytutów i komisji znalazła się również Komisja Radiofoniczna Rolnicza, która zajmowała się m.in. przygotowywaniem popularnych odczytów rolniczych nadawanych przez radio. Zaś założony w 1928 Instytut Filmowy wykonywał przeźrocza oraz filmy rolnicze.
W 1939 podczas bombardowania Warszawy budynek Muzeum wraz ze zbiorami uległ zniszczeniu. Wnętrze spłonęło doszczętnie od bomb zapalających. Odbudowany po wojnie, w 1955 roku został przeznaczony na Centralną Bibliotekę Rolniczą. W 2005 roku CBR obchodziła 50-lecie istnienia. Zainteresowanym poszerzeniem wiedzy na temat historii Centralnej Biblioteki polecamy książkę „Historia miejsca – Dzieje posesji przy ulicy Krakowskie Przedmieście 66 na przestrzeni wieków” w opracowaniu Daniela Kamińskiego, którą można kupić w czytelni biblioteki.
Współczesność
CBR jest biblioteką naukową podległą Ministerstwu Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Posiada oddział w Puławach. Gromadzi literaturę z zakresu nauk rolniczych, ogrodnictwa, zootechniki, rybołówstwa, medycyny weterynaryjnej, przemysłu spożywczego, techniki rolniczej, ochrony środowiska, leśnictwa, polityki i ekonomiki rolnej oraz nauk pokrewnych. Księgozbiór Biblioteki – liczy około 380 tys. wol. wydawnictw, w tym 207 tys. wydawnictw zwartych, 131 tys. wydawnictw ciągłych i 42 tys. zbiorów specjalnych. Liczba tytułów czasopism bieżących wynosi 598.
W zbiorach Biblioteki znajdują się dwie cenne kolekcje: stare druki (828 wol. XVI – XVIII w.) i polonika XIX-wieczne (ok. 8200 wol.). Obie kolekcje – w językach polskim, łacińskim, niemieckim, francuskim i rosyjskim – stanowią unikalny w Polsce, bogaty zbiór obejmujący problematykę rolnictwa i nauk przyrodniczych, leśnictwa oraz szeroko pojętą wiedzę praktyczną o gospodarowaniu, w tym m.in. pszczelarstwo i jeździectwo.
Na mocy rozporządzenia Ministra Kultury (z listopada 1998 r.) obie kolekcje Biblioteki zaliczone zostały do Narodowego Zasobu Bibliotecznego. Biblioteka prowadzi także ożywioną wymianę międzynarodową z 50 instytucjami w 30 krajach świata dodatkowo wzbogacając swój księgozbiór.
Odrębną kolekcję tworzą w księgozbiorze Biblioteki wydawnictwa FAO. CBR tworzy dwie własne bazy danych SIGŻ i SIBROL
CBR jest biblioteką depozytową publikacji FAO i jedynym miejscem w Polsce, gdzie znajdują się wszystkie wydawnictwa FAO, zarówno tradycyjne, jak i elektroniczne. Do dyspozycji użytkownika jest również baza danych AGRIS-FAO w języku angielskim, francuskim i hiszpańskim. Znajdujące się w niej informacje o polskich publikacjach opracowywane są przez CBR oraz 7 ośrodków naukowych i akademickich. Użytkownik może również skorzystać z portalu centrum zarządzania informacją WAICENT umożliwiającego dostęp do dokumentów, danych statystycznych, map i innych źródeł multimedialnych dotyczących rolnictwa i dziedzin mu towarzyszących. Od 2004 r. w CBR istnieje ośrodek Waicent Focal Point informujący o nowościach pojawiających się w tym serwisie.
CBR opracowała i aktualizuje stronę AgroWeb Poland pozwalającą na połączenie się ze stronami domowymi instytucji związanych z rolnictwem w Polsce. Jest ona częścią sieci AgroWeb CEE Network utworzonej z inicjatywy FAO-SEUR. Ze strony AgroWeb Poland można bezpośrednio przejść na analogiczne strony krajów Europy Środkowej i Wschodniej.
CBR należy do międzynarodowego stowarzyszenia specjalistów informacji rolniczej IAALD.Jest także członkiem międzynarodowej sieci bibliotek rolniczych AGLINET. Do sieci należy obecnie 55 bibliotek rolniczych z ponad 50 krajów i międzynarodowych ośrodków naukowych. W ramach systemu AGLINET wszystkie biblioteki członkowskie realizują wypożyczenia międzybiblioteczne, a ponadto na żądanie przesyłają kopie artykułów i udostępniają usługi bibliograficzne innym bibliotekom członkowskim bezpłatnie lub ze znaczną zniżką.
Jeśli w Polsce brak poszukiwanej książki lub tytułu czasopisma, w którym opublikowano potrzebny Ci artykuł – wystarczy, że przekażesz nam rewers biblioteczny, a my sprowadzimy dla Ciebie książkę lub kopię artykułu z jednej z bibliotek AGLINETu.
Szanowny Czytelniku! Dziękujemy za odwiedzenie naszej strony. Będziemy wdzięczni za opinie o niej – może coś chciałbyś zmienić, dodać, a może coś specjalnie Ci się spodobało? Napisz o tym. (sekretariat@cbr.gov.pl)
© Prawa do baz danych powstających w CBR zastrzeżone
